SOMBALIĞI VE AYI
- Afrika Masalı -

Bildiğiniz gibi, denizde yaşayan sombalıkları yılın belli aylarında, yumurtalama dönemleri geldiğinde tatlı sulara doğru ilerlerler. Denizle birleşen akarsulardan girip, nehirler boyunca ilerler ve sonuçta temiz dağ derelerine, pırıl pırıl göllere ulaşır, oralarda yumurtalarını bırakırlar.

Sombalıkları, tatlı sularda yavruladıktan sonra yine geldikleri yollardan denize geri dönerler. Geri dönmek onlar için hiç de zor olmaz. Çünkü, suların akış istikametinde dağlardan aşağıya doğru giderler.

Asıl zor olan gelişleridir. Nehirlerin akıntılarıyla mücadele edip, bıçak gibi keskin kayalıklardan yukarıya zıplayıp, gerekirse çağlayanları aşıp ulaşırlar tatlı sulara. Bu yolculukları sırasında zıplayarak ,ilerleme tekniğini de iyi öğrenmişlerdir.

Sombalıklarının suyun içinde zıplaya zıplaya akıntıya karşı ilerlemesine en çok sevinenler de ayılardır. Sombalıklarının yumurtlama mevsiminde nehir kıyılarında birikir, suyun içinde güç bela yolculuk eden şişman som balıklarıyla bir güzel karınlarını doyururlar.

İşte şimdi anlatacağımız hikaye de, dağ göllerine ulaşmak için büyük yolculuğa çıkan Sombalığı Sami'yle Ayı Ahmet arasında geçiyor. Sombalığı Sami hedefine çok yaklaştığı bir sırada, artık son engellerden birinin üzerinden zıplamaya çalışırken, Ayı Ahmet tarafıdan havada uçan bir sinek gibi yakalanıverir. Sombalığı, Ayı'nın tırnaklarını sırtında hisseder hissetmesine, ama çırpınmanın, yakınmanın kurtulmasına yetmeyeceğini de çabuk kavrar. Bunun üzerine sevinçle haykırarak şunları söyler:

"Dostum! Ne kadar yükseğe atladığımı gördün mü? Sanırım 2 metre 8 santimlik sombalığı yüksek atlama rekorunu geçtim. Bu şahane bir şey! Biliyor musun, bu rekoru kırana çok büyük ödül veriliyor. Çünkü iki yıldır hiç bir sombalığı bu rekoru kıramamıştı! Ödül yüz adet uskumru ve iki kilo da yosun reçeli. Bu ödülü beraber alabiliriz. Ama benimle birlikte gelmen lazım, çünkü bu kadar hediyeyi ben tek başıma suyun altından getiremem. Yüzme biliyor musun?"

"Elbette!" der Ayı Ahmet.

"O zaman gel suya birlikte dalalım."

Ayı yüz tane uskumru balığı ve çok sevdiği reçel vaatleriyle kendinden geçtiğinden, Sombalığı'yla birlikte dalmaya karar verir. Bu arada şişman balığı da kaçırmak istemediğinden onu da dişlerinin arasına alır. Birlikte suya girerler girmesine ama, Ayı Ahmet'in ağzına sular dolunca ister istemez Sombalığı'nı bırakmak zorunda kalır.

Boğulmaktan kılpayı kurtulan Ayı Ahmet zar zor kendini sulardan kurtarır, Sombalığı Sami ise bu son engeli de aşıp, pırıl pırıl dağ gölüne iyice yaklaşmıştır bile.

ÜÇ NOEL GÜVERCİNİ
- Macar Masalı -

Bir zamanlar ormanın derinliklerinde ufacık bir kulübede yaşlı mı yaşlı bir nine yaşarmış. Kimi kimsesi yokmuş. Dünya onu, o dünyayı unutmuş. Bütün yaz boyunca ormandan şifalı bitki, meyve sebze toplar, onlarla beslenir; bir kısmını kurutur; kışın da kulübesinden neredeyse hiç çıkmadan onlarla yaşarmış.
Kış aylarını evinde geçirmesi biraz canını sıkarmış, ama kış geldiğinde de en büyük eğlencesi Noel'i beklemek olurmuş.
Noel gecesini iple çeker, sonunda çok beklediği o gece geldiğinde kulübesinin bir göz odasına ufacık çam ağacını kurarmış. En çok sevdiği süs ise ağacın en alt dalına astığı güvercin yuvasıymış.
Kırmızı porselenden yapılan bu minicik güvercin yuvasında üç minicik güvercin varmış. Hepsi değişik renkte olan güvercinler hakiki güvercinler gibi canlı dururlar, izleyende her an sanki uçuvereceklermiş izlenimi bırakırlarmış.
İşte o Noel gecesi de ninenin sabırsızlıkla beklediği an gelmiş. Ufacık ağacını itinayla kurmuş, kuru çiçeklerle, meyvelerle süslemiş, en alt dala hayattaki en büyük hazinesi olan güvercin yuvasını takmış ve ağacın üzerindeki minicik mumları ve maytapları yakmış.
Ama çok kötü bir şey olmuş! Yanan maytaplardan çıkan kıvılcımlardan biri tam güvercin yuvasının üzerine düşmüş ve güvercinler sıcaklığın etkisiyle olsa gerek, parça parça oluvermişler.
Nine çok üzülmüş. Bütün gece ağlamış, güvercinlerinin neden kendini bırakıp gittiklerini, güvercinsiz bir çam ağacının artık neye yarayacağını düşünmüş. Hayata küsmüş.
Ertesi akşam, yani Noel bayramının birinci günü, titreyen elleriyle ağacın üzerindeki minik mumları yakarken göz yaşlarını tutamıyormuş. Minik mum yaşlı ninenin durumuna pek acımış.
Mum yandıkça gözyaşı gibi süzülen mum damlalarından biri tam güvercin yuvasının üzerine düşmüş. Soğuyup katılaştığında mum damlası aslından ayırt edilemeyen bir güvercin gibiymiş. İkinci damla da tam yuvanın yanına düşmüş, soğuduğunda o da bir güvercin olmuş. Diğer ikisinin yanına düşen üçüncü damla da minik bir güvercin olarak soğumuş.
Yaşlı nine bu olup biteni daha sonra fark etmiş. Güvercinlerinin nasıl olup da geri geldiklerini anlamamış. Ama çok sevinmiş. Noel bayramı yeniden gerçek bir bayrama dönüşmüş onun için.
Kim bilir, hayatta belki de bir şeyleri çok istemek gerek. Tıpkı ninenin güvercinlerine tekrar kavuşmayı çok istemesi gibi.